bir tavsiye, mutlaka bakın!

Bir blog okudum, hayatım değişti... demeyi çok isterdim. Hayatım değişmedi ama bir insana hayran kaldım. Seda Meşeli Odtü"de psikoloji okuyan gencecik bir kız. Kalkıp gönüllü olarak Uganda'ya gitmiş, oradaki yetim çocuklara ders veriyor. Pigmelerle dans diye bir blog takip ediyordum. Onun yazarı Meltem link vermiş. Bu sayede Seda'nın blogunu okudum. Hem de ilk yazısından başlayarak sonuncusuna kadar bir solukta. İnanılması zor bir iş yapıyor Seda. Açlık, sefalet ve yoklukla boğuşan minik çocuklara birşeyler öğretmeye çalışıyor. (Mesela kar kavramından habersiz çocuklara kardanadamı anlatmayı başarmış!)
Benim belki de 30 yaşımda erişebildiğim bilince henüz 22 yaşında sahip olmuş. Düşünüyorum da, ben o yaştayken böyle bir işi, bırakın gönüllü olmayı, hiçbir kuvvet bana yaptıramazdı. Kendisine bin kere bravo diyorum. Gurur duydum valla!
Burada (Ankara'da) Tunalı'da gezen tikicanlara laf edip "gençlik nereye gidiyor mirim) muhabbeti yapıyoruz ama bir de Seda gibileri de var deyip, (iyice 70 yaş muhabbeti) kendisinin blogundan aldığım bir resmi ekliyorum.



Not: Eğer günün birinde bizim sıpa çıkıp karşıma "baba, ben gönüllü olarak Uganda'da yetim çocuklara öğretmenlik yapmaya gidiyorum" derse, söz veriyorum karşı çıkmıycam. (Tamam çok sevinmem bu işe, onu da itiraf edeyim!)