fiyasko

Yok abi, olmadı, olmuyor, ve de olmayacak galiba! Bi insan bu kadar mı iradesiz olur? Sigarayı bırakma denemem fiyaskoyla neticelendi. Beceremedim, g.t oldum, kabul ediyorum. Pazar gecesi sigarayı bıraktım, yattım. Sabah 7'de işe geldim. 10'a kadar herşey iyiydi. Saat 11 gibi kıvranmaya başladım. Karşı masadaki Mert'ten bi sigara istedim:

-Bi cıgara versene hacı!
-Yok ki.
-Hadi lan! Harbi yok mu, içmeyim diye mi vermiyosun?
-İçme diye vermiyorum.
-Versene olum! Hasta etme adamı!

Aramızdaki diyalogtan anlaşılıyor herhalde vaziyetimin vahameti. Ben ters yapınca verdi Mert sigarayı sağolsun. Etraftakiler de "içme olum, hazır denemeye başladın, biraz daha sabret" filan dediler hatırladığım kadarıyla. Çok net değil o anlar. Netekim, içmedim. İnanılır gibi değildi. Bir anda hırs yaptım ve...

- Aha da içmiyom lan, dedim attım sigarayı. (çöpe değil, masanın üstüne)

Masanın üstüne, çünkü kıyamazdım. Bi dal sigara boşa gidecekti, heba olacaktı. Gönlüm elvermedi. Saat 12 oldu, yemeğe çıktığımızı hatırlıyorum. Bu bölümler de flu biraz. Yemek sonrası sigara fantezileri kuruyordum kafamda. Çakmağın şıkırtısı, sigaradan alınan o ilk nefes ve öğle saatinde içilen günün ilk sigarasıyla birlikte gelen baş dönmesi. Fantastisch!
Yemekten koşarak indim servise. O da ne? Masanın üstüne attığım sigara yok!

-Nerde laayyyyn burdaki sigara... diye anıracak oldum ki...
İşte o mucizevi ve ilahi an... Zavallı sigaram gazetenin altına saklanmış. Anlaşılan o bile istemiş bırakmamı.
E içtim tabii ki kendisini!

Not: SON SİGARAM aşağıdaki gibi olacak kesin!